Spotkanie opłatkowe, cz. 2

A dziś - ciąg dalszy galerii ;)

Spotkanie opłatkowe

Dziś, czyli 28 grudnia 2012 r., kilkanaście minut po godzinie 13, Jerozolima rozpoczęła swoją wspólnotową wigilię. Serdecznie ugościła nas Bogusia wraz ze swoją rodziną, którym w tym miejscu jeszcze raz pięknie dziękujemy! 

Nasze opłatkowe spotkanie rozpoczęła modlitwa, którą poprowadziła liderka wspólnoty - Krystyna, a potem nasz opiekun - ks. Janusz przeczytał fragment z Ewangelii św. Jana i rozdał wszystkim opłatki, którymi wśród mocy ciepłych, wyjątkowych i serdecznych życzeń zaczęliśmy się przełamywać, na znak pojednania i pokoju. Kiedy już wszyscy powrócili na swoje miejsca przy stole, ks. Janusz odmówił modlitwę przed rozpoczęciem naszej wspólnotowej "wieczerzy", a potem zaczęliśmy kosztować smakołyków, które przygotowała dla nas Bogusia i jej rodzina. Dużo można by napisać o tym, co żeśmy jedli i pili, ale niech wszystkim starczy jedno: to było po prostu pyszne :). Nasze spotkanie przepełniała uroczysta atmosfera tego wyjątkowego w całym roku spotkania przy żłóbku naszego Pana. Śpiewaliśmy kolędy, pastorałkę i pieśń odwołującą się do Psalmu 122 mówiącego o Jerozolimie, bo nie sposób nie wspomnieć, że dokładnie za dwa dni minie 28 lat od założenia naszej wspólnoty, za co niezmiernie dziękujemy Panu, że powołał i wybrał nas, abyśmy ją tworzyli, w niej uświęcali się i przynosili owoc obfity. Dziękujemy również za to, że przez te wszystkie lata nasza wspólnota miała swego pasterza w osobie kapłana.  

Czas szybko biegnie. Czas radosnego, świątecznego przebywania z siostrami i braćmi ze wspólnoty dobiegł też końca - wszyscy rozjechaliśmy się do domów, ale przepełnieni radością i wdzięcznością za to spotkanie i za istnienie Jerozolimy, trwamy w atmosferze Świąt Bożego Narodzenia. Chwała Panu! 

P.S. Kochani! Mimo uroczystego spotkania, Jerozolima nadal trwa na modlitwie. Od ubiegłego tygodnia trwaliśmy na modlitwie w intencji rozbitych rodzin, od dziś do najbliższej środy jest nowa intencja. Zerknijcie do zakładki INTENCJE MODLITEWNE, która znajduje się u góry strony.  

************************************************************************************************

A oto kilka zdjęć ze spotkania opłatkowego. Jutro - ciąg dalszy :)  

Już za parę chwil...

Z okazji zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia  pragniemy złożyć życzenia:

                           * * *

„A Słowo stało się Ciałem i zamieszkało wśród nas.”

J 1,14a

Narodziny Jezusa Chrystusa są objawieniem tajemnicy Bożej i miłości do każdego człowieka. Niech pokój, nadzieja i radość, jaką przynosi Boże Dziecię, wypełnia nasze serca, a drogi po których kroczymy, niech będą proste i prowadzące do Boga. 

Pogodnych, pełnych radości Świąt Bożego Narodzenia, wszelkiej pomyślności i Bożego światła w Nowym 2013 Roku. Wszystkim członkom wspólnoty „Jerozolima” oraz ich rodzinom - 

 - życzy lider wspólnoty - Krystyna.

                                                                     * * * 

„ Lud chodzący w ciemności 

Ujrzał wielkie światło, 

A tym, którzy przebywali w mrocznej krainie śmierci, 

 Zajaśniało światło. (…) "

                                                                                                                                                          Z Księgi proroka Izajasza

Niech Światłość zrodzona z Przeczystej Dziewicy opromienia Swym niegasnącym blaskiem nasze dni, wskazuje kierunek, wzmacnia nadzieję, pomnaża wiarę, odbudowuje miłość. Niech Boże Maleństwo narodzi się w naszych sercach, a my utlmy Je naszym życiem, które z każdym dniem niech staje się coraz bardziej otwarte na Jego wolę. 

Wszystkim odwiedzającym naszego wspólnotowego bloga, życzę błogosławionych Świąt Narodzenia Pańskiego! 

autorka bloga – Edyta  

Być solą ziemi

Wczoraj, tj. 1 grudnia 2012 r., wraz z innymi wspólnotami wzięliśmy udział w Adwentowym Czuwaniu Modlitewnym Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym Archidiecezji Gdańskiej. W kościele pw. św. Antoniego i sanktuarium M. B. Królowej Nadziei i św. Maksymiliana w Gdyni, gościła nas wspólnota modlitewna „Góra Tabor” wraz ze swoim opiekunem o. Damianem Basarabem OFMConv. Słowem przewodnim wieczoru były słowa: „Być solą ziemi”, które są również hasłem przewodnim trwającego od 11 października b. r. Roku Wiary. 

Nasze spotkanie rozpoczęła Msza św., podczas której homilię wygłosił o. Damian. Po jej zakończeniu Michał – lider grupy „Góra Tabor”, przedstawił o niej kilka informacji, a potem nastąpiło zawiązanie wspólnoty i uwielbienie. Prosiliśmy też Ducha Świętego – najkrócej mówiąc – o Jego obecność wśród nas, o to, by obdarował nas swoimi darami, by słowa, które wygłoszą kapłani były pełne mocy… 

Potem poruszającą ducha katechezę wygłosił do nas o. Damian. Jej temat to wspomniane już: „Być solą ziemi”. Ojciec zaczął bardzo wymownym gestem: wziął nieco soli z darów ołtarza i mówiąc wpierw o wartości i roli soli, rozsypał ją po ziemi, kiedy zaczął mówić o soli zwietrzałej, która jest po to, „by ją podeptać”. Nie służy do niczego, nie ma żadnej wartości. O czym mówił dalej? Postaram się wypunktować to, co mi osobiście utkwiło w pamięci i nade wszystko w sercu:

1. Jesteśmy powołani, aby dawać świadectwo naszej wierze, naszemu doświadczeniu Bożej miłości, choć nie jest łatwo być solą ziemi, w dzisiejszych czasach trudno być świadkiem, a mimo to powinniśmy dawać świadectwo, choćby ono było tylko proste, takie bez słów, kiedy świadczysz sam sobą. Ojciec podał tu przykład np. znaku krzyża czynionego podczas jazdy autobusem, kiedy ten przejeżdża koło kościoła. Nie jedną osobę ten gest pobudzi do refleksji nad swoją relacją do Boga… Wskazał, że świadectwo mamy dawać przede wszystkim uśmiechem, który jest zewnętrznym wyrazem naszej radości płynącej z doświadczenia Boga i Jego miłości. Ojciec przywołał tu przykład św. Franciszka, który wraz z br. Leonem, chodząc po Asyżu i uśmiechając się do przechodniów, ewangelizował ich niczym innym, jak tylko uśmiechem. 

2. Możemy nie wiedzieć, kiedy komuś dajemy świadectwo; możemy nie wiedzieć tego, kiedy przekonujemy kogoś do Boga. Może nam się wydawać, że wtedy a wtedy to nic specjalnego nie zrobiłem, a jednak… Podał tu przykład ze swego życia, jak to podczas spaceru w swej rodzinnej miejscowości, kiedy w habicie odmawiał różaniec, jakiś młody chłopak podszedł do niego i podziękował mu za to, że… ojciec jest znakiem od Boga! Ten chłopak chciał popełnić samobójstwo, a przed tym poprosił Pana, aby jeśli Bóg go kocha, dał mu jakiś znak. I w tej chwili chłopiec zobaczył zakonnika spacerującego z różańcem w dłoni. To było to, co uratowało go przed śmiercią! Chłopak uwierzył w Bożą miłość do niego, uwierzył Jezusowi, któremu dziś służy przy ołtarzu jako ministrant. 

3. Ojciec podawał jeszcze inny przykład prostego świadectwa, kiedy zastanawiał się, czy na czas wyjścia do księgarni założyć habit czy nie. Mówił o swoich wątpliwościach, ale ostatecznie założył go i… pierwszą rzeczą jaką usłyszał od jednej dziewczyny w tramwaju były słowa: „Dziękuję ojcu za założony habit!”

4. Przypomniał nam o tym, że nie można prawdziwie kochać Boga, jeśli nie kocha się bliźniego i samego siebie. 

5. Powiedział, że jeśli toczymy w sercu wojnę, jeśli odczuwamy radość, czy smutek, powinniśmy o tym powiedzieć Jezusowi – powinniśmy być prawdziwymi przed Panem.

Po katechezie nastąpiła adoracja Najświętszego Sakramentu, wpierw w ciszy, a potem – podczas jej dalszego trwania - ks. Czesław Rajda poprowadził modlitwę o dary Ducha Świętego, aby być SOLĄ ZIEMI dla drugiego człowieka w Roku Wiary. Motywem przewodnim modlitwy były owoce Ducha wymienione w Liście św. Pawła do Galatów (Ga 5,22 – 23a). Potem przed obrazem gdyńskiej Madonny, ks. Czesław zawierzył nas jej matczynej opiece, odśpiewaliśmy apel jasnogórski i nastąpiło zasłonięcie obrazu Matki Bożej Królowej Nadziei. Na koniec podzieliliśmy się chlebem i solą z darów ołtarza, pożegnaliśmy się z braćmi i siostrami, i… pełni zapału do świadczenia o naszym Panu, pojechaliśmy do domów, „bo nie możemy milczeć o tym, cośmy widzieli i słyszeli !” (Dz 4,22)

         

Rekolekcje - czas zacząć! :)

23 listopada b. r., późnym popołudniem część „Jerozolimy” (niektórych zatrzymały w domu różne obowiązki) wraz ze swoim opiekunem, ks. Januszem, wyruszyła na wspólnotowy dzień skupienia, który tym razem odbył się w Jastrzębiej Górze – w Domu Misyjnym „Ad Gentes”. 

Nasz pobyt w tym uroczym miejscu rozpoczęliśmy od rozlokowania się w pokojach, po czym czekała na nas kolacja, a w dalszej kolejności pierwsza z przewidzianych konferencji. Jej temat dotyczył kierownictwa duchowego. Ks. Janusz uświadomił nam m. in., że duchowymi kierownikami są nie tylko kapłani, ale również my, świeccy i że każdy z nas może stawać się duchowym przewodnikiem dla drugiej osoby. Otrzymaliśmy „zadanie domowe”, które polegało na tym, aby zastanowić się, jaką sprawą chciałbym się podzielić z drugą osobą i jakie są moje oczekiwania, co do tego, jak ta osoba powinna zachować się słysząc moje słowa, czyli po prostu jaka powinna być?

Następnym punktem rekolekcji była Eucharystia, po której nastąpiło wystawienie Najświętszego Sakramentu i adoracja w ciszy. W tym czasie chętni mogli skorzystać z sakramentu pojednania.

Kolejny dzień rozpoczęliśmy modlitwą brewiarzową, a po śniadaniu wysłuchaliśmy kolejnej konferencji, która była kontynuacją poprzedniej. Mieliśmy np. okazję zastanowić się nad swoimi reakcjami, gdy bliźni poprosi nas o pomoc. Ks. Janusz wskazał nam wiele mechanizmów obronnych, znanych w psychologii, które być może również mają miejsce w naszym życiu. Usłyszeliśmy wiele ciekawych słów o wzajemnym towarzyszeniu sobie na drodze, której celem jest Bóg.

Potem spotkaliśmy się, aby praktycznie wykonać wspomniane wcześniej „zadanie domowe”, które później przedyskutowaliśmy na forum całej grupy. Kolejnym punktem dnia była Droga krzyżowa nad morzem, po której wzięliśmy udział w Eucharystii.

Nasz pobyt zakończył się pysznym obiadem, po którym udaliśmy się do naszych domów. Należy wspomnieć, że do Mszy służył oraz śpiewał psalmy opiekun tego Domu, czyli p. Marcin :), któremu dziękujemy za bardzo gościnne przyjęcie.

Piękny to był czas – czas przebywania z bratem i siostrą, wspólnych rozmów, wymiany doświadczeń, ubogacania się swoimi przemyśleniami, ale także przebywania z Panem, budowania i umacniania relacji z Nim, wsłuchiwania się w Jego słowa, zdobywania cennej wiedzy. Czas zatrzymania się, refleksji nad sobą. I za te chwile, chwała Ci, Panie! 

P.S. Nie sposób nie dodać, że nasz pobyt uświetniła wszędobylska, niezwykle gościnna i ciekawska – kotka Felicja vel Fela. Kto był, ten wie, o czym piszę ;))

U Reni... na imieninach :)

Ostatnie spotkanie wspólnoty, było nieco inne niż zazwyczaj, gdyż... niespodziewanie (przynajmniej dla niektórych osób ;)) poszliśmy z wizytą do Reni, naszej byłej animatorki. Renata w ostatni poniedziałek, czyli 12 listopada obchodziła imieniny, ale... to nie był jedyny powód naszych odwiedzin, bo... zostaliśmy zaproszeni na... parapetówę :)))  Renia chciała oficjalnie ugościć wspólnotę w swoim nowym mieszkaniu, stąd małe przyjęcie, zwane po swojsku "parapetówką", choć zapewniam - nikt na parapetach nie siedział ;)) zapewne dlatego, że były dla nas zbyt wąskie ;)))). 

Przepyszny stół, wspaniali goście ;)

A było to tak ;) Po wieczornej Eucharystii, udaliśmy się całą "ekipą" do Reni. Tam, w tonącym w nastrojowych światłach i światełkach mieszkaniu, czekała na nas rozradowana naszą wizytą Gospodyni, która każdego wyściskała, zagadnęła dobrym słowem i zaprosiła do środka. 

Prawdziwa radość ;))

Śpiewem chwalimy Pana! :)

Po chwili na stole pojawiła się pachnąca kawa, złocista - choć biała - herbata, no i przepyszne ciasta (wiem, co piszę - jadłam! :)))) Potem chwile modlitwy dziękczynnej i wielbiącej, siadamy, ucztujemy. Gdy zjawił się nasz duchowy opiekun - ks. Janusz, wręczyliśmy Reni prezenty od wspólnoty. W imieniu grupy wręczały je Krysia i Bogusia.

Krysia, Bogusia, Renia i prezenciki :)

Pięknych życzeń moc!

A potem ucztowaliśmy dalej, w atmosferze pełnej rozmów, radości i wybuchów śmiechu. Było naprawdę wspaniale! Kolokwialnie powiem, czy napiszę raczej - jak dobrze być we wspólnocie! Jak dobrze mieć siostry i braci, na których można liczyć!

 Chwała Ci, Panie za ten wieczór! 

P.S. Za zdjęcia dziękuję Krystynie, która - na szczęście! - chyba wszędzie chodzi z aparatem :)))))

Wspominamy i ogarniamy modlitwą

Na ostatnim spotkaniu modlitewnym, które odbyło się 7 listopada, a więc w oktawie święta Wszystkich Świętych, wspominaliśmy ludzi, którzy należeli do naszej wspólnoty lub byli jej sympatykami, ale już odeszli do Pana. 

Do przygotowanej "Księgi Zmarłych" wpisywaliśmy ich imiona i nazwiska, a następnie dzieliliśmy się związanymi z nimi wspomnieniami, kończąc je modlitwą "Wieczny odpoczynek...". 

Przez 28 lat istnienia wspólnoty, na spotkanie Zmartwychwstałego Pana udało się już ponad dwadzieścia osób. Pamiętamy ich zaangażowanie w życie wspólnoty, ich miłość i wewnętrzną radość, którą nam rozdawali, a także - nierzadko - świadectwo mężnego przechodzenia przez bramę śmierci do prawdziwego Życia.

A na zakończenie - wiersz napisany przez naszą współsiostrę - Krystynę, dedykowany zmarłej w ubiegłym roku Marii - również naszej siostrze ze wspólnoty:

Wspomnienie o śp. Marii M.

- przyjaciółce, która w wielu sercach

pozostawiła ślad pokornej ciszy...

Mario M!

„W Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy”,

Ty o tym teraz wiesz namacalnie

Całym bogactwem ducha.

Droga, którą szłaś

Nieustannie w górę,

Cierpienia serca

Wplecione w szarość dni -

Niosłaś w ciszę...

W ramionach Matki

Tkałaś paciorki róż

Aby Ona obdarzała

Łaskami tych,

których Jej powierzałaś.

Zapatrzona w oczy Tej

która do końca zaufała

mówiłaś jak Ona - Fiat!

W Twoich oczach

Mieszkała cisza

Co ulgę niosła i spokój

Pokornie niosłaś krzyż

Chyląc głowę przed Tym,

„Który do końca nas umiłował”...

Dziś u stóp Pana

Żyjesz pełnią

Wyśpiewując Bogu chwałę...

Układaj płatki róż

Pod Jego stopy

Niech będą naszym

Wspólnym śpiewem

Abba Ojcze!

01.11.2011

Po i przed rekolekcjami...

Ponad dwa tygodnie temu zakończyły się rekolekcje, których tematem było "Uzdrowienie wewnętrzne". Z naszej wspólnoty brało w nich udział kilka osób. Na stronie internetowej Odnowy w Duchu Świętym Archidiecezji Gdańskiej znajduje się relacja z tego wydarzenia, świadectwo uczestniczki rekolekcji (naszej wspólnotowej siostry - Krystyny) oraz kilkanaście zdjęć. 

Gorąco zachęcamy do czytania oraz obejrzenia zdjęć :)

Tłum. "Chrystus Cię kocha"
Kopia za zgodą Wyd. Odnowy w Duchu Świętym w Łodzi.

A przed nami kolejne rekolekcje, a właściwie dzień skupienia dla wspólnoty "Jerozolima". Odbędzie się on w dniach 23 - 24 listopada b. r. w Domu Misyjnym "Ad Gentes" w Jastrzębiej Górze. Zaczynamy późnym popołudniem (albo - jak kto woli - wczesnym wieczorem ;)) w piątek, a zakończymy w sobotę w podobnej porze. Zapisy u animatora wspólnoty. Koszt - 80 zł. Dojazd we własnym zakresie. 

Zapraszamy wszystkich  członków i sympatyków "Jerozolimy" do wyjazdowego spotkania z siostrami i braćmi, a przede wszystkim z Jezusem, który może właśnie Ciebie tam zaprasza, bo pragnie po raz kolejny powiedzieć Ci wprost, że jesteś dla Niego ważny, że kocha Cię bezwarunkowo... :) 

Czy dasz Mu szansę?... 

Uwielbiaj Pana!

"Uwielbiaj Pana Boga drewnianymi wargami. Mimo udręki wejdź w modlitwę wielbiącą i zobacz, że wtedy łatwiej jest żyć". 

Ks. Mirosław Nowosielski, (w:) "Gość niedzielny" z 28.10.2012 r. 

Wybory nowego animatora

Wczoraj, czyli 3 października 2012 r., odbyły się wybory na nowego animatora wspólnoty "Jerozolima". Poprzedzone one zostały Eucharystią, której intencja została ofiarowana przez poprzednią animatorkę - Renatę. Renia szczególnie dziękowała Bogu za minioną kadencję służby, my oczywiście także, ale też wspólnie modliliśmy się o dobry wybór kolejnego animatora. 

W I turze wyborów wyłoniono dwie kandydatki, spośród których w II turze wybrano nowego animatora. Została nim nasza siostra - Krystyna. 

Modlitwa wstawiennicza nad Krystyną -  nową animatorką

Życzymy nowej animatorce wszelkiego dobra, aby prowadziła nas w tym kierunku, dokąd chce nas poprowadzić Duch Święty. Aby będąc zasłuchaną w Jego natchnienia, trwała mocno przy Nim i aby również animowała wspólnotę, by ta zawsze z Nim była. Wszystkiego najlepszego!!! 

"Jerozolima" w Domu Pomocy Społecznej

Jedną z posług naszej wspólnoty jest wspólna modlitwa z mieszkańcami Domu Pomocy Społecznej prowadzonym przez Siostry Albertynki. Obecnie podejmujemy ją raz na kwartał. I właśnie dziś pojawiliśmy się u naszych cierpiących sióstr i braci, aby wraz z nimi modlić się. Nasze spotkanie rozpoczęliśmy w Godzinie Miłosierdzia modląc się Koronką do Bożego Miłosierdzia, następnie zaś odmówiliśmy Różaniec. Mieszkańcy DPS wpierw podali intencje modlitw, wśród których były m. in. prośby o to, by dzieci mogły wychowywać się w szczęśliwych, niepatologicznych rodzinach, o mądrość dla rządzących... Wspólnie wstawialiśmy się również za zmarłymi mieszkańcami tego domu.

Na zakończenie naszego wspólnego spotkania ksiądz Janusz wygłosił krótkie słowo do zgromadzonych , a potem udzielił wszystkim kapłańskiego błogosławieństwa, a dodatkowo obecnym w kaplicy pensjonariuszom tego domu - błogosławieństwa indywidualnego z nałożeniem rąk. Pożegnaliśmy się z naszymi gospodarzami śpiewając pieśni maryjne, które sami zaproponowali.

Zatem do zobaczenia wkrótce, Drodzy nasi! 
Dziękujemy, że wspieracie nas swoim cierpieniem. Dziękujemy też za świadectwo Waszego pokornego życia. 

U stóp Matki Boskiej z Guadalupe

Dwa dni temu, a więc we środę - 5 września, nasza wspólnota po raz kolejny w tym roku, poprowadziła apel maryjny. Tym razem wydarzenie to miało miejsce w kościele pw. Trójcy Przenajświętszej, przy której nasza „Jerozolima” spotyka się. Okazją do wieczornego spotkania z Niepokalaną była peregrynacja kopii obrazu Matki Bożej z Guadalupe w Meksyku – Gwiazdy Nowej Ewangelizacji i Opiekunki Życia, która gościła w Wejherowie w dniach od 4 do 6 września, z inicjatywy i na zaproszenie Rycerzy Kolumba. Szczegóły z tego spotkania znajdują się tutaj: http://swtrojcawejherowo.com/2012/09/02/program-peregrynacji-kopii-obrazu-matki-bozej-z-guadalupe-w-meksyku/

MB z Guadalupe w kościele pw. Trójcy Przenajświętszej

MB z Guadalupe - nieco bliżej...

"Jerozolima" wraz z Opiekunem, ks. Januszem Kowalskim oraz alumnem Gdańskiego Seminarium Duchownego – Maciejem, poprowadziła apel maryjny. Apel był wyjątkowym czasem zamyślenia i adoracji; chwilą, gdy słowa modlitwy przeplatały się z pieśniami. O oprawę muzyczną czuwania zadbał kleryk Maciej, który przygrywał nam na gitarze elektrycznej i poprowadził śpiew. Jedność Kościoła zgromadzonego wokół Maryi, niczym apostołowie w Wieczerniku, mogliśmy poczuć, gdy ks. Janusz poprosił wszystkich obecnych w kościele, aby ostatnią apelową pieśń, zaśpiewać „na sposób pielgrzymkowy”, a więc…. stojąc - ale nie w ławkach :) - i trzymając się za ręce – które miały być skrzyżowane :) . Tym radosnym akcentem zakończyliśmy nasze czuwanie przed wizerunkiem meksykańskiej Madonny.

Nasz Opiekun - ks. Janusz - instruuje, w jaki sposób wykonamy ostatnią apelową pieśń :)

No i... śpiewamy :)

Nasze czuwanie z Maryją poprzedziliśmy tradycyjnie udziałem w Eucharystii, a następnie wzięliśmy udział w spotkaniu modlitewnym, na którym oprócz modlitwy i rozważania Słowa Bożego, wspólnotowo złożyliśmy imieninowe życzenia naszej siostrze – Reginie. Poniżej znajduje się krótka, fotograficzna relacja z tej części spotkania :)

Bogusia składa życzenia w imieniu całej wspólnoty :)

A teraz imieninowe słodkości :)))

P.S. Serdeczne dzięki dla naszej siostry Krystyny za wykonanie zdjęć i ich udostępnienie :)

"Jerozolima" na apelu jasnogórskim

W kościele św. Anny w Wejherowie (parafia oo. franciszkanów) w dniach od 25 lipca do 12 sierpnia prowadzony jest apel jasnogórski, który jest wyrazem naszej modlitewnej łączności z Pielgrzymką Kaszubską z Helu, wędrującą na Jasną Górę. Modlitwą ogarniamy naszą Ojczyznę, rodziny i parafie. Tegoroczne apele są również przygotowaniem do przyjęcia ikony Matki Bożej Częstochowskiej peregrynującej w obronie życia "Od Oceanu do Oceanu".

Obraz gościć będzie w Wejherowie od 14 do 15 sierpnia. Szczegółowe informacje na temat tego wielkiego dla wszystkich wejherowian wydarzenia, zawarte są tutaj: http://www.franciszkanie-wejherowo.pl/

Nasza wspólnota, wraz z ojcem Proboszczem Danielem Szustakiem OFM, poprowadziła apel jasnogórski w święto Przemienienia Pańskiego, czyli 6 sierpnia. 

Zachęcamy wszystkich do dalszego – „apelowego”, ale nie tylko - trwania na modlitwie z Maryją – Oblubienicą Ducha Świętego.

MB Wejherowska Uzdrowienie na Duszy i na Ciele

Oczekiwanie na rozpoczęcie apelu (8 sierpnia b.r.)

Dzisiejszy apel jasnogórski 

Czas na... świadectwa! :)

Rekolekcje w Jamnie - zakończone, a teraz - czas na świadectwa :)
Oto pierwsze z nich:

"Ufaj Mi! Tylko ufaj!"

 Rekolekcje w Jamnie były moimi pierwszymi rekolekcjami przeżywanymi w Odnowie w Duchu Świętym po REO, które przeżywałam w tym roku w Rumi. Bardzo chciałam w nich uczestniczyć, choć przyjechałam z dużym bagażem osobistych doświadczeń życiowych. Pierwszego i drugiego dnia zastanawiałam się: "Co ja tutaj robię? Czy to jest moje miejsce?" 

Z zainteresowaniem słuchałam katechez, cieszyłam się modlitwą brewiarzową, która przed rekolekcjami nie była mi bliska, choć słuchałam jej w Radio Maryja i usiłowałam się nią modlić. Podobało mi się także miejsce rekolekcyjne. 

Przełom w przeżywaniu rekolekcji nastąpił w środę podczas adoracji Najświętszego Sakramentu. Odczuwałam osobową bliskość Chrystusa bardzo namacalnie i Jego prośbę: "Ufaj Mi. Tylko ufaj". 

Zastanawiałam się czy takie doświadczenie jest możliwe. Każdą kolejną adorację przeżywałam tak samo. Wracałam do pokoju lekka, jakbym zrzuciła wszystkie ciężary. Nie chciało mi się rozmawiać, potrzebowałam ciszy. Gdy rekolekcje dobiegały końca było mi żal, że trwały tak krótko. 

To głębokie doświadczenie żywego Jezusa jest we mnie do dziś i wiem, że On – mój Pan, przejął moje ciężary i oczekuje ode mnie pełnego zaufania. 

Bądź uwielbiony Panie w Świętej Hostii. Chwała Panu! 

Basia

Droga krzyżowa w czasie rekolekcji 

Kolejne świadectwo, tym razem naszej siostry - Elżbiety:

Wielką zachętą do uczestnictwa w tych rekolekcjach był dla mnie ich temat: „Biblia – Księgą Kościoła”. Oparcie się na Piśmie Świętym i zapoznanie z się zasadami poprawnej medytacji było dla mnie odpowiedzią na zrodzoną w moim sercu potrzebę szukania Woli Bożej w codzienności życia. (Jakże mam wiedzieć czego Bóg oczekuje ode mnie, gdy Jego nie słyszę, gdy nie nadstawiam uszu na to, co chce mi mówić!). Już pierwszego dnia podczas Mszy Św., porwały moje serce słowa z 1-szego czytania, z Księgi proroka Ozeasza: „Dlatego zwabię ją i wyprowadzę na pustynię, i przemówię do jej serca” Oz 2, 16. To były dla mnie SŁOWA zaproszenia i jednocześnie odpowiedzi na mój udział w tych rekolekcjach. W kolejnych dniach, podczas wspólnej medytacji nad fragmentem Ewangelii Łk, 5,1-11 mówiącej o nauczaniu Jezusa z łodzi Szymona –Piotra i o obfitym połowie ryb, a także o powołaniu pierwszych uczniów, dane mi było zobaczyć w świetle słów powyższej Ewangelii „mój brzeg”, czyli to wszystko, co mnie na czas obecny trzyma, co jest moim lękiem, obawą, słabością, co nie pozwala mi wypłynąć na głębię i stać się posłuszną Słowom Jezusa. W moim życiu od długiego już czasu brakowało radości i proszę o nią Boga. Na tych rekolekcjach w przedziwny sposób przez nieznaną mi wcześniej osobę –uczestnika rekolekcji, przez jej twarz, uśmiech, promienność oczu, słowa do mnie wypowiadane mogłam czerpać radość. Tak jakby przez jej osobę Bóg wskazał mi - taka radość stanie się i twoim udziałem.

To były moje pierwsze rekolekcje (poza Rekolekcjami Ewangelizacyjnymi Odnowy) przeżyte w Katolickiej Odnowie w Duchu Świętym i pozwoliły mi na odkrywanie siebie samej i Tego, Który jest pragnieniem mojego serca.

Elżbieta

Wracamy z Drogi krzyżowej

Następnym świadectwem rekolekcyjnym dzieli się nasza siostra - Renata. 

„Na Marku, Mateuszu, Łukaszu i Janie, 

Na kartach pożółkłych już ksiąg.
Na naukach Jezusa, Dziesięciu Przykazaniach,
Musisz budować swój Dom„
      Słowa tej krótkiej piosenki, a szczególnie ostatni wers, oddają tematykę tegorocznych rekolekcji w Jamnie, podczas których pochylaliśmy się nad zagadnieniem : „Biblia - Księgą Kościoła”. Dziękuję Bogu Najwyższemu za możliwość uczestniczenia w nich, choć po ludzku, jeszcze na dzień przed wyjazdem, było to niemożliwe. Jednak Pan zaprosił mnie słowami z Księgi proroka Izajasza : „Przychodzi ranek, a także noc. Jeśli chcecie pytać, pytajcie, nawróćcie się, przyjdźcie!”.
Dla mnie, jak i zapewne dla każdego z uczestników rekolekcji, ważną wskazówką w codzienności staną się słowa z katechezy: „ŻYJ TAK, JAK CZYTASZ, A NIE CZYTAJ TAK, JAK ŻYJESZ”. Ileż w tym zdaniu zawartej jest głębi? Zatrzymaj się, rozważ… Do dziś brzmią też w moim sercu słowa pieśni: "Jesteśmy piękni, Twoim pięknem, Panie (…) Ty otwierasz nasze oczy na piękno Twoje, Panie”. Stały się one częścią mojej modlitwy i pragnę, by były też prawdą mojej duszy. Z wdzięcznością staję też przed Panem także za miejsce , w którym się gromadzimy w czasie letnich rekolekcji, a które jest co roku piękniejsze.
Bądź Panie uwielbiony w darze tegorocznych rekolekcji, w sercu kapłana, który je prowadził, w sercach gospodarzy miejsca i wszystkich, którzy służyli sobie wzajemnie w jakikolwiek sposób.

Chwała Panu, 

Renata

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Na zdjęciach uczestnicy rekolekcji w czasie tzw. "Pogodnego wieczoru"

A Jezus też miał 12 lat... :)

Ponad miesiąc temu, w dzień Bożego Ciała, a więc 7 czerwca o godzinie 15, na Placu Wejhera w Wejherowie, rozpoczął się koncert ewangelizacyjny pt.: „Pan Jezus też miał 12 lat” :) I jakby tu nie liczyć, zgodnie z przyjętą datacją, miał je…2000 lat temu :). Wtedy to, 12-letni Jezus został odnaleziony przez Maryję i Józefa w świątyni jerozolimskiej, a zatem świętowaliśmy bardzo okrągły jubileusz. Koncert zorganizował Ruch Światło – Życie, natomiast nasza wspólnota poproszona o współpracę, oczywiście z chęcią się jej podjęła. Tego dnia wystąpił zespół „40 synów i 30 wnuków jeżdżących na 70 oślętach”, poza tym zagrała i zaśpiewała młodzież z luzińskiej „Pustyni miast”. Ci, którzy zgromadzili się na Rynku, po krótkim instruktażu, mieli okazję tańczyć dla Pana. Św. Augustyn mówił, że kto śpiewa, ten dwa razy się modli. Można zaryzykować, że ten kto tańczy, modli się trzy razy, a jeszcze jak pląsa nie do rytmu… to modli się chyba i ze cztery razy :)) Poza tym, miały miejsce różne konkursy i atrakcje dla dzieci i całych rodzin. Cała impreza była dla nas świetną okazją do dania świadectwa o tym, że naszym jedynym Panem jest JEZUS :)

A oto część naszej wspólnoty :)

To znowu my :)

Na scenie "Pustynia miast"; a z Rybą na koszulce stoi nasza Liderka :)

Zespół "40 synów i 30 wnuków jeżdżących na 70 oślętach"

Dwa dni później, czyli 9 czerwca, w Konwikcie św. Leona, odbył się Wieczór Chwały, który był przedłużeniem koncertu ewangelizacyjnego sprzed dwóch dni. Uwielbienie Pana wystawionego w monstrancji, poprowadziła nasza wspólnota. Ważnym punktem tego Wieczoru było obranie Jezusa jako jedynego Pana i Zbawiciela – przez niektórych po raz pierwszy, przez innych – po raz kolejny. Na koniec, każdy z uczestników, otrzymał indywidualne błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem! A potem… Pełni wdzięczności i radości, rozpoczęliśmy kolejną godzinę dnia, starając się żyć tak, aby chwalić Pana i dawać świadectwo temu, że On jest naszym jedynym Panem. Alleluja! :)