Pro memoria

Dzisiaj, rodzina, przyjaciele i znajomi, a wśród nich nasza wspólnota, odprowadziła na miejsce wiecznego spoczynku, naszą drogą siostrę - Serafinę, która odeszła do Pana w dniu 24 października. 

Była to osoba pogodna i ciepła, oddana sprawom Kościoła i drugiego człowieka, zaangażowana w działalność we wspólnocie Odnowy w Duchu Świętym "Jerozolima", a także Kuchni św. Franciszka, działającej przy klasztorze oo. franciszkanów w Wejherowie. Serafina całą sobą świadczyła o tym, że kochała Boga całym swoim życiem i ufała Mu całym sercem.

Pamiętajmy o niej w naszych modlitwach i prośmy, by i ona, która nie umarła, ale weszła w życie, modliła się za nami. 

Poniżej kilka zdjęć z Serafiną - pro memoria... 

Dzień Jedności Wspólnot Charyzmatycznych

Zapraszam do przeczytania relacji oraz obejrzenia zdjęć z tego wyjątkowego wydarzenia! Wszystko to znajdziecie na stronie internetowej gdańskiej Odnowy w Duchu Świętym.   

Z rekolekcji "O uzdrowieniu... "

Poniżej znajduje się tekst napisany przez Renatę, w którym dzieli się ona swoimi zapiskami z tegorocznego Dnia Skupienia w Jastrzębiej Górze. Tekst inny niż mój, ciekawy, skupiający się na duchowych naukach, zatem - zapraszam do lektury! 

                                                                   *      *      *

Panie, uzdrów nas z naszej starości… Taki temat zaproponował nam opiekun wspólnoty na tegoroczny dzień skupienia w Domu Misyjnym Ad Gentes w Jastrzębiej Górze. Wydawać by się mogło, że to dziwny temat rekolekcji, rozważań, pracy nad sobą, a jednak jest to temat bardzo potrzebny. 

Ulegliśmy pokusie patrzenia na nasze duchowe „dziś”:

· z perspektywy tęsknoty za tym, co było,

· pielęgnujemy zranione uczucia w relacjach między sobą,

· nie potrafimy na nowo odkryć człowieka , który wraz z nami dąży do doskonałości,

· czujemy się samotni we wspólnocie, co skutkuje poczuciem odrzucenia i szukania porady u drugiego człowieka, a to z kolei go „dołuje”,

· nie przyjmujemy do wiadomości , że zawsze w życiu będzie coś przeszkadzało , i że zawsze towarzyszyć nam będzie niepokój niespełnienia.

Takie wnioski wypływały z pierwszej katechezy.

Tymczasem Bóg upomina się o każdego z nas i ma dla każdego z nas ciągle nową „ofertę”. Problem tkwi w naszej wierze w to, że Bóg dla każdego z nas ten plan rzeczywiście ma. A właśnie takie spojrzenie oczyma wiary daje pokój serca. Pokoju tego nie jesteśmy w stanie utrzymać ludzką siłą. To jest łaska. Upadki są wliczone w uzdrowienie!

Dzień Skupienia na fotografiach, cz. III

Podziękowań nadszedł czas :)

Opiekunowi Domu Misyjnego - też wielkie dzięki :)

Po drodze nawet jakieś imieniny się zdarzyły :)

Część nas - przy części stołu :)

Dzień Skupienia na fotografiach, cz. II

Sobotnia homilia

Uwielbienie po Komunii świętej

Uwielbienie, a razem z nami ss. nazaretanki - Danuta i Dawida :) (patrz od lewej)

I co tam w grupach dzielenia? :)

Zaraz będziemy jeść obiad :)

Dzień Skupienia na fotografiach, cz. I

Podczas piątkowej Eucharystii.

Pierwsze czytanie i... Krysia :)

Adoracja Najświętszego

Oto Jezus Chrystus.

Dzień Skupienia wspólnoty "Jerozolima"

Dwa tygodnie temu, czyli w dniach od 20 do 21 września, wspólnota „Jerozolima” spotkała się na Dniu Skupienia w bardzo gościnnym Domu Misyjnym „Ad Gentes” w Jastrzębiej Górze. Tematem Dnia Skupienia było „Uzdrowienie starości”.

A zatem, późnym piątkowym popołudniem, a niektórzy – wczesnym wieczorem, wybraliśmy się do Jastrzębiej Góry. Tam, po rozlokowaniu się w pokojach i kolacji, rozpoczęliśmy rekolekcje modlitwą w kaplicy. Wspólnie prosiliśmy Boga o to, aby to spotkanie przyniosło nam obfite owoce, a także wstawialiśmy się za naszego rekolekcjonistę ks. Janusza, by słowa, które będzie do nas kierował, były Słowami namaszczonymi przez Ducha Świętego.

Potem ksiądz wygłosił do nas pierwszą konferencję, w której wyjaśnił o jakiego rodzaju starości będziemy mówić na rekolekcjach. Wyjaśniło się, że nie o starości ciała, ale o starości naszego ducha, tyle że w kontekście życia wspólnotowego. Zastanowiliśmy się, co cechuje taką duchową starość, czyli duchową ospałość. Okazało się, że cechuje go m. in. tendencja do narzekania, brak wdzięczności, poczucie doskonałości, zmęczenie, zrzędzenie, wspominanie przeszłości (często świetlanej), porównywanie, izolowanie się… Mieliśmy się przyjrzeć, czy nie mamy w sobie takich skłonności i niektórzy z nas się dzielili swoimi przemyśleniami na temat swoich objawów starości, a wszystko oczywiście w kontekście życia wspólnotowego. No cóż, „wyszło” nam, że jesteśmy trochę postarzali i czas najwyższy poddać się duchowemu liftingowi albo tuningowi :).