Jednym z piękniejszych owoców wylania Ducha Świętego jest odnowione pragnienie czytania Pisma Świętego. Spotkanie Jezusa, Pana i Zbawiciela, wzbudza głębokie pragnienie, by lepiej poznać i zrozumieć Jego obecność przez lekturę, medytację i kontemplację Słowa Bożego. Wcześniej niezrozumiałe i suche, teraz staje się żywym miejscem spotkania z Osobą Jezusa Chrystusa. Słowo Boże nabiera aktualności i światła, staje się pokarmem: „Ilekroć otrzymywałem Twoje słowa, chłonąłem je, a Twoje słowo stawało się dla mnie rozkoszą i radością serca mego”. (Jr 15,16)
Innym oczywistym owocem wylania Ducha Świętego jest odnowienie życia modlitwy. Przez wytrwałą modlitwę Apostołowie i Maryja przygotowywali się do przyjęcia Zesłania Ducha Świętego. To właśnie w ten sposób, tydzień po tygodniu, zebrani we wspólnocie wiary, przyjmujemy tego samego Ducha, który był nam obiecany. Modlitwa, inspirowana przez Ducha, karmiona słowem Bożym, wypływa z serca, by wyrazić uwielbienie dla wszystkich cudów miłości Bożej. Prosta i pełna ufności modlitwa wstawiennicza otwiera się na potrzeby Kościoła i całego świata. Jednym z częstych owoców Ducha jest modlitwa w językach, będą ca jednym ze sposobów modlitwy, gdyż „Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami”. (Rz 8,26)
Tym, którzy doświadczyli wylania Ducha świętego, przynosi ono także odkrycie Kościoła jako mistycznego Ciała Chrystusa. Odnowiona miłość i zrozumienie Kościoła rodzi pragnienie, by zaangażować się w jego służbę, pozostając wiernym jego nauczaniu. Pogłębione pragnienie życia sakramentalnego, a szczególnie Eucharystią i sakramentem pojednania, które są źródłami życia, oczyszczenia i odnowienia. Z tego wypływa nowa świadomość, czasem bolesna, potrzeb braci i sióstr, członków tej wielkiej Bożej rodziny.
Modlitwa z nałożeniem rąk jest pełnym mocy i wspaniałym środkiem przychodzenia innym z pomocą, pocieszeniem i uzdrowieniem tych, którzy upadają pod ciężarem swojego jarzma.
Kolejnym wspaniałym owocem wylania Ducha Świętego jest pragnienie ewangelizowania, głoszenia Dobrej Nowiny o Zbawieniu. „Co ujrzeliśmy oczami, na co patrzyliśmy” (1 J 1,1), chcemy teraz głosić z mocą w codzienności, naszymi słowami i gestami. Duch Święty, objawiając swoje działanie w życiu jakiejś osoby, czyni z niej promiennego świadka Jezusa Zmartwychwstałego. Nie jest więc możliwe, by ewangelizować bez wcześniejszego nawrócenia. Powołanie do osobistej świętości jest nieodłącznie związane z powołaniem do nowej ewangelizacji. W związku z tym, Duch Święty wyposaża nas w dary dla naszej osobistej świętości oraz w charyzmaty dla budowania Kościoła, wspólnoty, grupy modlitewnej. Św. Paweł mówi, że charyzmaty są darmowym darem, skarbem, iskrami ognia, jakie niesiemy w glinianych naczyniach, a które powinniśmy włączyć w służbę dla naszych braci i sióstr. Jedną z wielkich łask Odnowy jest bez wątpienia przywrócenie wartości charyzmatom, które były obecne już w pierwotnym Kościele.
1. Czytałem Biblię codziennie. Przez trzy lata niczego nie rozumiałem. Po trzech latach przyszedł Duch Święty, rzucił mnie na kolana i od tamtej pory jest inaczej. Z Pismem Świętym jest bowiem tak, że obcuje się nie z księgą, ale z Osobą!
OdpowiedzUsuń2. Wchodzimy w komunię z Chrystusem poprzez wsłuchiwanie się w Słowo Boże, a drugi raz – poprzez przyjmowanie Słowa, które staje się Ciałem, przyjmując je pod postacią chleba eucharystycznego.
3. Każde pobudzenie, każda myśl o modlitwie jest działaniem Ducha Świętego i głosem twojego Anioła Stróża. Nawet św. Teresa z Avila, wielka nauczycielka modlitwy, miała kłopoty z tym, aby skoncentrować się na rozmaitych metodach, i zanim Duch Święty zaczął nią aktywniej kierować, wielokrotnie potrzebowała pomocy przy lekturze duchowej.
4. Zupełna łatwość modlitwy jest tym, co św. Jan od Krzyża nazywa darami początkowymi. Bóg daje je, aby oderwać człowieka od świata i przyciągnąć do siebie. Później dopuszcza oschłość, poprzez którą kształtuje się nasze życie wiary. Chrzest w Duchu jest przedsmakiem wiecznego życia z Bogiem; wskazuje na to, co ma nadejść, a potem umniejsza się w swej intensywności.
5. Apostołowie czuwali wraz z Maryją przez 9 dni, przebywali w wieczerniku i oczekiwali na Zesłanie Ducha Świętego. 10 dnia otrzymali Dar z wysoka. Modlący nie wiedzieli kiedy otrzymają Ducha Świętego, wsparci postawą Maryi nie ustawali w gorliwej modlitwie.
6. Duch Zielonych Świąt wprowadza wielu uczniów Chrystusa na drogę modlitwy i prośby, w radosnym synowskim uwielbieniu, oraz kieruje ich do pokornej a radosnej służby, świadczonej ludziom wydziedziczonym i odrzuconym przez nasze społeczeństwo.
7. Dar języków powinien być podstawowym elementem naszego modlitewnego życia jako chrześcijanina. Każdy wierzący może mieć nadzieję, że ten dar otrzyma i -przy odpowiednim wsparciu oraz zachęcie ze strony osób bardziej dojrzałych w wierze- na pewno tak się stanie.
8. Chrzest w Duchu Świętym pomaga odkryć dary, jakie otrzymaliśmy na chrzcie, pomaga też otworzyć się na moc Ducha, by pojąć sakramenty i ich moc.
9. Chrzest w Duchu Świętym ma dwa cele: oczyszczenie i przygotowanie naczynia na przyjęcie mocy Bożej, a następnie wypełnienie tą mocą. Nie chodzi o to, że ta moc będzie należeć do nas, ale że nas napełni i będzie przez nas działać.
10. Każdy z nas objęty płomieniem Ducha Świętego, przyjął w swoje życie Chrystusa jako jedynego Władcę i Pana. W Nim mocą Jego Ducha oddaje się dla nawrócenia świata w najofiarniejszej służbie bliźniemu.
11. Najważniejszym z zadań Odnowy Charyzmatycznej jest służba siostrom i braciom modlitwą wstawienniczą.
OdpowiedzUsuń12. Jezus nie powiedział: będziecie wielkimi liderami. Nie obiecał także: będziecie wielkimi głosicielami. Powiedział natomiast: „Będziecie świadkami”. Potrzebujemy doświadczenia chrztu w Duchu Świętym, aby być świadkami.
13. Jeśli Duch Święty tak wielką rolę odgrywa w życiu Kościoła, to z pewnością największą odgrywa w dziele ewangelizacji. Nie bezpodstawnie i nie przypadkowo początek ewangelizacji przypadł na dzień Pięćdziesiątnicy. Stało się to właśnie pod tchnieniem Ducha Świętego.
14. Nie jest możliwe, abyśmy mieli nową ewangelizację bez nowej Pięćdziesiątnicy. Nie da się pójść na skróty – bez Pięćdziesiątnicy. Nie możemy też kontynuować ewangelizacji, pomijając Wieczernik, czyli bez przyobleczenia się mocą z wysoka, bez otrzymania obietnicy Ojca.
15. Bez osobistego doświadczenia Pięćdziesiątnicy nie można ewangelizować z mocą. Tylko Duch Święty jest w stanie prawdziwie dotrzeć do serc i ogłaszać Jezusa Panem i Zbawcą. Jeżeli nie miałeś doświadczenia Pięćdziesiątnicy, jeżeli nie przeżyłeś swojego Damaszku -proszę cię- nie ewangelizuj!
16. Świętości nie zdobywa się od razu, z dnia na dzień. Chrzest w Duchu Świętym jest potężnym wsparciem w dążeniu do świętości, lecz obdarowany musi dalej kroczyć drogą, która podlega prawom, zagrożeniom i wymaganiom nieodłącznym w zmaganiach duchowych.
17. Jeśli charyzmatyk będzie służył ofiarnie otrzymanym darem-będzie wzrastał w świętości i Duch Święty będzie mógł się nim bardziej posługiwać. Ale jeśli nie będzie kroczył drogą uświęcenia, to szybko przestanie być charyzmatykiem. Szybciej niż myśli.
18. Św. Tomasz z Akwinu uważał, że charyzmaty mają za zadanie przyczyniać się do uświęcania braci, w przeciwieństwie do łask, które służą uświęceniu indywidualnych osób. Definicja charyzmatu? 5xD, czyli ‘dar darmo dany dla drugiego’.
19. Charyzmaty różnią się tym od darów Ducha Świętego, że mają służyć do powiększania i umacniania Ciała Chrystusowego, którym jest Kościół. Charyzmaty są darami danymi nam, ale nie dla nas, one są przecież całkowicie dla innych. Jeśli nie chcesz być sługą, to nawet nie proś o charyzmaty.
20. Charyzmaty zawsze były obecne w Kościele, tylko od czasu soboru płynie wielka modlitwa o to, żeby się ujawniły. W przeddzień otwarcia soboru Jan XXIII błagał Boga, aby w naszych dniach 'na nowo zesłał swój cud, jakby na nowy dzień Pięćdziesiątnicy'.
DUCZU ŚWIĘTY PRZYJDZ ROZPAL MNIE
OdpowiedzUsuń